Ο Αυστρο-ουγγαρός γιατρός και ψυχαναλυτής Wilhelm Reich (1897 – 1957), μαθητής και μετέπειτα συνεργάτης του Freud, έγινε σταδιακά ο πιο σημαντικός πρωτοπόρος της Σωματικής Ψυχοθεραπείας. Ο Reich προχώρησε πέρα από τη ψυχαναλυτική μέθοδο της ερμηνείας, εστιάζοντας στον «χαρακτήρα» του αναλυόμενου που αποτελεί τη βάση των συμπτωμάτων που εκδηλώνονται.

Ο Βίλχελμ Ράιχ θεωρείται ο εμπνευστής της επιστήμης της Σωματικής ψυχοθεραπείας στο δυτικό κόσμο. 

Ο Βίλχελμ Ράιχ είχε μια σημαντική συμβολή στις σωματονοητικές επιστήμες στις αρχές του 20ου αιώνα και θεωρείται βασική κινητήρια δύναμη αυτής της μορφής της επιστημονικής έρευνας στη Δύση μέχρι τη δεκαετία του 1940. Κατά τη διάρκεια της περιόδου της Ανάλυσης του Χαρακτήρα και της Θεωρίας του Οργασμού (1928-1934), περιέγραψε τις έννοιες της θωράκισης.

Τι είναι η Συγκινησιακή Πανούκλα;

Η πανούκλα είναι μια ιδιαίτερα μεταδοτική ασθένεια που μπορεί να γίνει επιδημία (να διαδοθεί ταχύτατα) ή πανδημία (μια επιδημία σε πολλές χώρες). Η συγκινησιακή πανούκλα χαρακτηρίζεται από μολυσματικές, καταστροφικές συναισθηματικές αντιδράσεις και όπως και άλλες επιδημίες, μπορεί να αποβεί καταστροφική και θανατηφόρα.

Όταν το ανθώπινο βρέφος βγαίνει από το στάδιο του πρωτογενούς αυτισμού γύρω στις 3 με 5 εβδομάδες ηλικίας, το “αισθητηριακό φράγμα” διαλύεται και το παιδί αναπτύσσει μια αυξανόμενη επίγνωση αυτού που το φροντίζει (στη συνέχεια θα αποκαλείται επιμελητής του παιδιού).

Συναίσθημα

Η ψυχαναλυτική έννοια της αναπτυξιακής παύσης υποθέτει ότι τα γνωστικά και συμπεριφοριστικά μέσα, όπως επίσης και η μορφή των συναισθηματικών εκφράσεων είναι με κάποιο σημαντικό τρόπο παγωμένα στο σημείο της σοβαρής ματαίωσης από το περιβάλλον.

Από γλωσσολογική άποψη, η γλώσσα είναι το σύστημα συμβόλων που επιτρέπει την επικοινωνία μεταξύ των διαφόρων μελών μιας κοινωνίας. Μέσω της γλώσσας, οι άνθρωποι χρησιμοποιούν λέξεις, ως μέσο έκφρασης.

Η βιολογική, ψυχολογική και κοινωνική προσαρμοστικότητα του σώματος εκδηλώνεται σε διάφορες σχέσεις του υποκειμένου με το περιβάλλον^[1]. Εδώ μπορούμε να τοποθετήσουμε τους ρόλους της δομής και του χαρακτήρα.

Η ψυχοθεραπευτική διαδικασία μπορεί να χωριστεί σε διαφορετικές στιγμές (φάσεις)^[1]. Στην πρώτη φάση, που μπορούμε να αποκαλέσουμε στατική αναπαραγωγή της καθημερινής ζωής, η σχέση είναι συχνότερα ναρκισσιστική.