Η βιολογική, ψυχολογική και κοινωνική προσαρμοστικότητα του σώματος εκδηλώνεται σε διάφορες σχέσεις του υποκειμένου με το περιβάλλον^[1]. Εδώ μπορούμε να τοποθετήσουμε τους ρόλους της δομής και του χαρακτήρα.

Η ψυχοθεραπευτική διαδικασία μπορεί να χωριστεί σε διαφορετικές στιγμές (φάσεις)^[1]. Στην πρώτη φάση, που μπορούμε να αποκαλέσουμε στατική αναπαραγωγή της καθημερινής ζωής, η σχέση είναι συχνότερα ναρκισσιστική.

Το αρχέτυπο του «ηγεμόνα» έχει ως χαρακτηριστικό την επιθυμία για άσκηση ελέγχου. Θέλει να κυριαρχεί. Υπάρχει και η καλή εκδοχή αλλά και η σκοτεινή. Στην καλή εκδοχή ο ηγεμόνας, είναι φυσικός ηγέτης και θέλει το καλό του συνόλου. Επιδιώκει την τάξη και τη δομή. Διαθέτει υπευθυνότητα και σοφία. Είναι καλοπροαίρετος και φιλάνθρωπος.