Στην περιοχή που λεγότανε Πέρασμα του Ίντρα (γιατί κάποτε, λένε, είχε περάσει από 'κει ο Θεός Ίντρα) στους πρόποδες του βουνού Βίντχια, ζούσε μια φοβερή κόμπρα. Από τις γειτονικές κοινότητες κανείς δεν περνούσε από 'κείνο το μέρος γιατί το φίδι, που το έλεγαν Μαυροθάνατο, απροσδόκητα θα τιναζόταν και θα δάγκωνε τον ταξιδιώτη στέλνοντάς τον σε οδυνηρό θάνατο.

~ Σηκώνομαι το πρωί. Βγαίνω από το σπίτι μου. Υπάρχει μια τρύπα στο πεζοδρόμιο. Δεν τη βλέπω και πέφτω μέσα.

Στη διάρκεια μιας πυρκαγιάς στο δάσος, όλα τα ζώα τρέχουν για να σωθούν, εκτός από ένα κολιμπρί, το οποίο παίρνει μια στάλα νερό στο ράμφος του και πετάει προς τη φωτιά…

Κάποτε ήταν ένα νέο ζευγάρι που μετακόμισε σε καινούργια γειτονιά. Καθώς έτρωγαν πρωινό στο νέο τους σπίτι, η γυναίκα κοίταξε έξω από το παράθυρο και είδε τη γειτόνισσα που εκείνη την ώρα άπλωνε την μπουγάδα της.

Θέλω να με ακούς χωρίς να με κρίνεις

Θέλω τη γνώμη σου χωρίς συμβουλές

Ένας πανάρχαιος μύθος των ινδιάνων Σιου, λέει πως ήρθαν κάποτε στη σκηνή του γέρου μάγου της φυλής, πιασμένοι χέρι χέρι, ο Άγριος Ταύρος, ο πιο γενναίος και τιμημένος νέος πολεμιστής, και το Ψηλό Σύννεφο, η κόρη του αρχηγού, μια από τις ωραιότερες γυναίκες της φυλής.

Μια άνοιξη ένας αγρότης διασκέδαζε καθημερινά μ’ ένα ζευγάρι αετών που τους έβλεπε να πετούν, να ανεβαίνουν και να κατεβαίνουν κοντά στο κτήμα του. Όταν μετά από μερικές μέρες τους έχασε, πήγε στον τόπο όπου είχε εντοπίσει ότι κατέβαιναν, για να δει τι υπήρχε εκεί, βρήκε μια εγκαταλειμμένη φωλιά μ’ ένα αυγό μέσα.

Ένα τυφλό αγόρι καθόταν στα σκαλιά ενός κτιρίου και είχε ένα καπέλο μπροστά από τα πόδια του. Δίπλα υπήρχε μια πινακίδα που έγραφε: "Είμαι τυφλός, παρακαλώ βοηθήστε με." Μέσα στο καπέλο υπήρχαν μόνο λίγα κέρματα.

Μια γριά γυναίκα, Κινέζα κουβαλούσε νερό με δύο μεγάλα δοχεία κρεμασμένα από τους ώμους της. Το ένα δοχείο ήταν άψογο και μετέφερε πάντα όλη την ποσότητα νερού που έπαιρνε. Το άλλο είχε μια ρωγμή και στο τέλος της μακριάς διαδρομής από το ρυάκι στο σπίτι, έφθανε μισοάδειο.