Μια χελώνα λιαζόταν στον ήλιο, όταν πέρασε από κει ένας τράγος. Την καλημέρισε κι άρχισαν να λένε για τον καιρό και για διάφορα άλλα πράγματα που λένε οι άνθρωποι και τα ζώα όταν δεν έχουν κάτι καλύτερο να πουν. Για να κάνει πιο συναρπαστική τη μονότονη συζήτησή τους, το τραγί είχε μια ιδέα:

Κάποτε ο Πλάτωνας πήγε στο Σωκράτη και τον ρώτησε τι θα χρειαζόταν να κάνει για να είναι σίγουρος ότι θα πετύχει εκείνο που θέλει.

Υπήρχε ένα σπουργιτάκι που, όταν άκουγε τη βροντή της θύελλας, ξάπλωνε στη γη και σήκωνε τα μικροσκοπικά πόδια του προς τον ουρανό.

Κάποτε ζούσε σ’ ένα δάσος ένα σμήνος από σχεδόν χίλια ορτύκια. Θα μπορούσαν να είναι ευτυχισμένα, αν δεν υπήρχε στο γειτονικό χωριό ένας κυνηγός που έριχνε το δίχτυ του και τα έπιανε. 

Ήταν ένα μικρό κύμα, πολύ λυπημένο και που μονολογούσε: «πόσο δυστυχισμένο είμαι… τα άλλα κύματα είναι τόσο μεγάλα και δυνατά και εγώ είμαι τόσο μικρό και ασήμαντο… γιατί να είναι η ζωή τόσο σκληρή;»

Υπήρχε κάποτε ένας μαχητής ο οποίος μπορούσε να νικήσει οποιονδήποτε αρκεί να έκανε την πρώτη κίνηση ο αντίπαλός του. Έτσι, προσέβαλλε συνέχεια τους γύρω του μέχρι που εκείνοι έχαναν την υπομονή τους και επιτίθονταν, με αποτέλεσμα να νικούσε πάντα. 

Ζητήθηκε από μια ομάδα μαθητών να γράψουν μια λίστα με αυτά που κατά τη γνώμη τους ήταν τα σημερινά «Επτά θαύματα του κόσμου». Παρ’ ότι υπήρξαν κάποιες διαφωνίες, οι περισσότερες γνώμες αφορούσαν τα παρακάτω:

Ένας άνεργος κάνει αίτηση στη Microsoft για την θέση ενός εργάτη καθαριότητας

Ο διευθυντής προσωπικού τον καλεί για μια συνέντευξη , και τον υποβάλλει σε μερικά τεστ.

Σ' ένα μαγεμένο βασίλειο όπου οι άνθρωποι δεν μπορούν ποτέ να φτάσουν, ή ίσως όπου οι άνθρωποι μεταφέρονται αδιάκοπα χωρίς να το καταλαβαίνουν... Σ' ένα βασίλειο μαγεμένο όπου τα αφηρημένα πράγματα γίνονται χειροπιαστά... Ήταν, μια φορά κι έναν καιρό... μια πανέμορφη λίμνη.