Σε μια από τις ιστορίες που περιγράφεται στο Ταλμούδ [1], ο Ραβίνος Johanan, πηγαίνει να επισκεφθεί έναν άλλο λόγιο, το Ραβίνο Eleazar, ο οποίος αρρώστησε. Παρατηρεί ότι ο άρρωστος φίλος είναι ξαπλωμένος σ’ ένα σκοτεινό δωμάτιο και κλαίει. Τα μάτια και τ’ αυτιά του Ραβίνου Johanan είναι τώρα ανοιχτά και ευαίσθητα στην κατάσταση και στην οδύνη του φίλου του.