Κάποτε, μια μητέρα που επιθυμούσε να ενθαρρύνει τον γιο της ο οποίος μάθαινε πιάνο, αγόρασε εισιτήρια για μια παράσταση που θα έδινε ο διάσημος Πολωνός πιανίστας Ignace Paderewski. Όταν έφτασαν στην αίθουσα συναυλιών, κάθισαν στις μπροστινές θέσεις και κοίταξαν το πιάνο που βρισκόταν πάνω στη σκηνή.

Ύστερα από λίγο η μητέρα έπιασε κουβέντα με έναν φίλο και το αγόρι βρήκε την ευκαιρία να ξεγλιστρήσει.

Μόλις η ώρα έφτασε 8, τα φώτα στην αίθουσα άρχισαν να χαμηλώνουν, άναψαν οι προβολείς και μόνο τότε όλοι παρατήρησαν το αγόρι που καθόταν στο πιάνο και προσπαθούσε να παίξει ένα νανούρισμα. Η μητέρα του ένιωσε πολύ αμήχανα, αλλά προτού προλάβει να αντιδράσει, εμφανίστηκε στη σκηνή ο πιανίστας και πλησίασε γρήγορα το πιάνο.

Ο Paderewski ψιθύρισε σιγανά στο αγόρι: «Μην σταματάς. Συνέχισε να παίζεις». Ύστερα, άρχισε να συνοδεύει το αγόρι στη μελωδία με το αριστερό του χέρι. Σύντομα, χρησιμοποιώντας και τα δυο του χέρια έφτιαξε μια αυτοσχέδια κι ευχάριστη μουσική συνοδεία. Μαζί, ο έμπειρος πιανίστας και ο νεαρός αρχάριος μάγεψαν το πλήθος με την όμορφη μουσική τους.

Σε όλη μας τη ζωή λαμβάνουμε κάποια χείρα βοηθείας – μερικές φορές το συνειδητοποιούμε, άλλες όχι. Επίσης, κι εμείς οι ίδιοι έχουμε αμέτρητες ευκαιρίες να βοηθήσουμε τους άλλους – μερικές φορές θα θέλαμε να αναγνωρίσουν τη βοήθειά μας, άλλες όχι. Τα περισσότερα από αυτά που καταφέρνουμε είναι επειδή μαθαίνουμε από τους άλλους κι έχουμε την υποστήριξή τους.

Προσφέρετε λοιπόν όπου μπορείτε μια χείρα βοηθείας, βοηθάτε τους άλλους – βοηθάτε κι εσάς…

*Πηγή: http://enallaktikidrasi.com