Τουλάχιστον ένας από τους γονείς έχει «εκμεταλλευτεί» τη φυσιολογική σεξουαλικότητα του παιδιού και έχει «χρησιμοποιήσει» το παιδί ως σεξουαλικό αντικείμενο, όχι απαραίτητα με τη σωματική ή κυριολεκτική σεξουαλική έννοια, ενώ ο άλλος γονέας είναι συχνά ψυχρός, απόμακρος ή τιμωρητικός, ιδιαίτερα σε σχέση με τη σεξουαλικότητα.

Έτσι, το παιδί προδίδεται, ταυτόχρονα «σεξουαλοποιείται» και στερείται τη δυνατότητα να νιώσει οργή γι’ αυτό ή να αναγνωρίσει ότι συνέβη. Αυτό «δημιουργεί» ένα παιδί που μπορεί ταυτόχρονα να έχει εμμονή με το σεξ και να είναι σε άρνηση γι’ αυτό.

Ανάλογα με την ηλικία στην οποία συνέβη η αρχική κακοποίηση, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε διάφορα θέματα ψυχικής υγείας ή σεξουαλικά προβλήματα ή και στα δύο, και ειδικότερα, σε ουσιαστικά ζητήματα εμπιστοσύνης.

Αν σε προδώσει ένας από τους ανθρώπους που φυσιολογικά θα έπρεπε να εμπιστευτείς, τότε ποιον μπορείς να εμπιστευτείς; «Η αξία μου εξαρτάται από τη σεξουαλικότητα και την ελκυστικότητά μου. Δεν μπορώ να αγαπήσω. Πρέπει να γίνω πιο ελκυστική/ός. Αν αγαπήσω ολοκληρωτικά, θα με απορρίψουν ή θα ντροπιαστώ ή θα πληγώσω τους γονείς μου».

Τέτοια άτομα συχνά εμφανίζουν σεξουαλικοποιημένες, παρορμητικές συμπεριφορές στις σχέσεις, συχνά με απουσία πραγματικού συναισθήματος.

Όροι και Προϋποθέσεις Αναδημοσίευσης Περιεχομένου

Συγγραφέας άρθρου: Παναγιώτα Δ. Κυπραίου Ψυχολόγος Υγείας (MSc) - Σωματική & Gestalt Ψυχοθεραπεύτρια (ECP) - Επόπτρια Σωματικής Ψυχοθεραπείας - Συντονίστρια Σχολών Γονέων  https://www.psychotherapeia.net.gr

Πηγές

Johnson, S.M. (1994) Character styles. New York: Norton.