Τι είναι κατάθλιψη;

Πολλοί άνθρωποι λένε “έχω κατάθλιψη” ενώ στην πραγματικότητα εννοούν “είμαι θλιμμένος, απογοητευμένος γιατί χώρισα, έχασα τη δουλειά μου κοκ.” Αυτά τα “σκαμπανεβάσματα” της ζωής είναι συνηθισμένα και φυσιολογικά. Οι περισσότεροι άνθρωποι συνέρχονται αρκετά γρήγορα.

Η κατάθλιψη μερικές φορές διαιρείται κλινικά σε δύο κύριους τύπους. Ο πρώτος τύπος, γνωστός ως Κλινική ή Ενδογενής Κατάθλιψη, έχει μια διαρκή επίδραση και παρουσία στον πάσχοντα.

Το άγχος και η κατάθλιψη συνδέονται μεταξύ τους και αλληλοτροφοδοτούνται. Η κατάθλιψη θεωρείται το δεύτερο μεγαλύτερο πρόβλημα υγείας στον 21ο αιώνα.

Στο δοκίμιο “Πένθος και Μελαγχολία” ο Sigmund Freud (1917) συγκρίνει την μελαγχολία με το φυσιολογικό συναίσθημα της θλίψης όπως εκδηλώνεται στο πένθος, θεωρώντας ότι αυτή η σύγκριση μπορεί να ρίξει κάποιο φως στη φύση της μελαγχολίας.

Όταν ενεργοποιείται το καταθλιπτικό μοτίβο σας, πιθανότατα αισθάνεστε απελπισία και χαμηλή ενέργεια. Η φυσικές σας αντοχές, η ζωντάνια και η ενέργειά σας είναι σε ύφεση. Σας είναι δύσκολο να κάνετε ακόμη και τις βασικές καθημερινές δουλειές στο σπίτι.

Η θεραπεία Gestalt προάγει την προσωπική ευημερία του ατόμου, αυξάνοντας την επίγνωσή του στις σωματικές του αισθήσεις, στην νοητική και ψυχική του κατάσταση και στην στάση του στο περιβάλλον. Βοηθά πολύ στην απελευθέρωση καταπιεσμένων συναισθημάτων που εγκλωβίζονται σε περιοχές του σώματος που συνήθως είναι σε ένταση.

Η Διπολική Διαταραχή χαρακτηρίζεται από δύο ή περισσότερα επεισόδια στα οποία η διάθεση και τα επίπεδα δραστηριότητας του ασθενή έχουν διαταραχθεί σημαντικά και η διαταραχή αυτή συνίσταται σε ορισμένες περιπτώσεις από μια έγερση της διάθεσης, αυξημένη ενέργεια και δραστηριότητα (υπομανία ή μανία) ενώ σε άλλες περιπτώσεις από πτώση της διάθεσης, μειωμένη ενέργεια και δραστηριότητα (κατάθλιψη).

Η διπολική διαταραχή θεωρείται ότι είναι το αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης μεταξύ γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων. Οι τρέχουσες θεωρίες υποδεικνύουν ότι ένα άτομο κληρονομεί μια «ευαισθησία» στη διπολική ασθένεια, που σημαίνει ότι είναι πιο επιρρεπής στο να αναπτύξει τη διαταραχή. Ωστόσο, αυτός δεν είναι ο μόνος παράγοντας που καθορίζει εάν ένα άτομο θα νοσήσει.

Κάποτε υπήρχε ένα χωριό ψηλά σ’ ένα βουνό, με λιγοστούς κατοίκους, γύρω στις εκατό οικογένειες. Αυτοί οι άνθρωποι ζούσαν πολύ αρμονικά και ευτυχισμένα μεταξύ τους. Ποτέ δεν αντιμετώπιζαν προβλήματα, ήταν πάντα γελαστοί και αισιόδοξοι.