Σύμφωνα με τον Fritz Perls, ιδρυτή της Gestalt, το άγχος είναι η ένταση μεταξύ του τώρα και του μετά.

Οι κρίσεις πανικού έχουν μεγάλη σχέση με το τι φανταζόμαστε ότι μπορεί να συμβεί. Χρειαζόμαστε το άγχος για να ζούμε και να λειτουργούμε.

Αλλά με την ορμή της αδρεναλίνης που προκαλεί στον οργανισμό μας μια κρίση πανικού, μπορεί να καταλήξουμε σε συμπεράσματα και να δημιουργήσουμε μια εικόνα για τον κόσμο, με βάση αυτό που φανταζόμαστε.

Οι κρίσεις πανικού φαίνεται να εμφανίζονται χωρίς ιδιαίτερο λόγο, τυχαία ή σε μια κατάσταση την οποία θεωρούμε στενόχωρη. Για παράδειγμα, σε έναν περιορισμένο χώρο, κατά τη διάρκεια μια στρεσογόνου εμπειρίας, όπως η προετοιμασία για ένα διαγώνισμα ή μια δημόσια ομιλία. Όμως μπορεί να συμβεί και σε μέρη που γνωρίζουμε καλά και είμαστε με στενούς φίλους.

Οι υψηλές προσδοκίες από τον εαυτό μας, η σκληρή αυτοκριτική, η τελειομανία και ένας πολύ οργανωμένος ή ελαφρώς ψυχαναγκαστικός τρόπος ζωής, μπορεί να προκαλούν το στρες που σχετίζεται με τις κρίσεις πανικού.

Οι κρίσεις πανικού προκαλούνται από την αντίδραση «Πάλη ή φυγή», η οποία διεγείρεται από την κορτιζόλη που υπάρχει στο σώμα μας - μια ορμόνη που παράγεται από τους επινεφρίδιους αδένες.

Η παραγωγή της αδρεναλίνης προκαλεί τα εξής σωματικά συμπτώματα:

• διαρκή ανησυχία
• φόβο ότι θα ντροπιαστείς μπροστά στους άλλους
• φόβο ότι θα χάσεις τον έλεγχο
• ασφυξία και κλειστό λαιμός
• αίσθηση λιποθυμίας
• ζεστό και κρύο ιδρώτα
• αίσθηση μη πραγματικότητας και αποπροσανατολισμού.

Η κρίση πανικού από μόνη της δεν σε καταβάλλει αλλά η αντίδραση που έχεις σ’ αυτήν, σε καταβάλλει.

Χρειάζεται να αποδεχτούμε ότι μπορεί να συμβεί, να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είμαστε ανάπηροι και ότι χρησιμοποιώντας τις ικανότητές μας μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε.

Πέρα από την φαρμακευτική αγωγή που μπορεί να χορηγήσει ένας γιατρός, στην ψυχοθεραπευτική διαδικασία συχνά διαπιστώνουμε ότι ο πάσχοντας αφιερώνει πολύ χρόνο στο να οργανώνει το χρόνο του και να ταξιδεύει με τη φαντασία του. Οπότε, είναι σημαντικό καταρχήν ο πάσχοντας να μάθει να είναι σε επαφή με την πραγματικότητα και να είναι πιο αυθόρμητος στην καθημερινότητά του.

Όταν το άτομο νιώθει ότι επίκειται κρίση πανικού, μια πολύ αποτελεσματική αντιμετώπιση είναι να αποκτήσει επίγνωση της καρέκλας στην οποία κάθεται, του δωματίου στο οποίο βρίσκεται, των ανθρώπων γύρω του και να νιώσει «γειωμένος» και σε επαφή με την πραγματικότητα.

Θα πρέπει επίσης να διερευνηθεί αν έχουμε να κάνουμε με μια φοβία ή αν τα συμπτώματα αυτά υποδηλώνουν μια ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή.

Πολύ βοηθητικό είναι να αλλάξουμε τον τρόπο που αντιδρούμε στην κρίση πανικού: όταν νιώθουμε να έρχεται μια κρίση πανικού μπορούμε να εκτρέψουμε την ενέργειά μας σε άλλη κατεύθυνση ή να εστιάσουμε σε κάτι άλλο και να το αφήσουμε σιγά σιγά να υποχωρήσει.

Όροι και Προϋποθέσεις Αναδημοσίευσης Περιεχομένου

Συγγραφέας άρθρου: Παναγιώτα Δ. Κυπραίου MSc Ψυχολογία Υγείας, MBPsS - Σωματική & Gestalt Ψυχοθεραπεύτρια (ECP) - Επόπτρια Σωματικής Ψυχοθεραπείας - Συντονίστρια Σχολών Γονέων https://www.psychotherapeia.net.gr