Η εμπειρία της υπογονιμότητας αλλάζει τη ζωή των ανθρώπων. Επηρεάζει την αυτοεκτίμηση, τα σχέδια και τα όνειρά για το μέλλον, τις σχέσεις με τους φίλους, την οικογένεια και τον σύντροφο.

Τα ζευγάρια συνήθως θεωρούν ευνόητο πώς όταν το αποφασίσουν, θα ξεκινήσουν να κάνουν οικογένεια και μόλις σταματήσουν να παίρνουν προφυλάξεις θα συλλάβουν σύντομα παιδί. Καθώς όμως περνά ο καιρός και οι προσπάθειές τους δεν έχουν αποτέλεσμα, αρχίζουν να ανησυχούν.

Σ’ αυτό το στάδιο, τα ζευγάρια αναζητούν μια απάντηση για την αδυναμία τους να συλλάβουν παιδί. Παρότι η περίοδος του ιατρικού ελέγχου μπορεί να είναι διφορούμενη, στρεσογόνος και δαπανηρή, η πιθανότητα να βρεθεί διάγνωση και λύση, δίνει μια νέα αίσθηση ελπίδας και κατεύθυνσης. Το να είσαι στα χέρια ενός καλού γιατρού, μπορεί επίσης να είναι καθησυχαστικό.

Τα περισσότερα ζευγάρια που φτάνουν σ’ αυτό το στάδιο, αισθάνονται ότι η υπογονιμότητα κυριαρχεί στη ζωή τους. Ο αυθορμητισμός και η ελευθερία ανήκουν στο παρελθόν. Συχνά είναι εξαντλημένοι ψυχολογικά και σωματικά και αποθαρρημένοι από τις απαιτήσεις της θεραπείας.

Όταν ένα ζευγάρι καταφέρει να ξεπεράσει τη φυσική και συναισθηματική πίεση της θεραπείας, τότε μάλλον μπορούν να κατακτήσουν τα πάντα στη ζωή μαζί. Η ικανότητα να αντέξουν μια τόσο απαιτητική και έντονη εμπειρία ανανεώνει την αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση σε πολλά ζευγάρια. Το να φτάσεις σ’ αυτό το στάδιο, σημαίνει αποδοχή, και αυτό είναι μια τεράστια επιτυχία.