Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουμε μάθει να νιώθουμε ενοχές από την παιδική μας ηλικία. Η οικογένεια, οι φίλοι, η κοινωνία και η θρησκεία συνειδητά ή ασυνείδητα μας εκπαιδεύουν να νιώθουμε ένοχοι για συγκεκριμένους τρόπους σκέψης ή συμπεριφοράς. Για παράδειγμα, σαν παιδιά μας υπενθύμιζαν συνεχώς την κακή μας συμπεριφορά και όταν κάναμε κάτι λάθος, οι γονείς ή οι δάσκαλοι μας έλεγαν πόσο τους απογοητεύσαμε.

Κάποιες φορές είναι θεμιτό και αναμενόμενο να νιώθεις ενοχές, επειδή, για παράδειγμα, έβλαψες σκόπιμα κάποιον ή διέπραξες κάποιο ποινικό αδίκημα. Αν όμως είσαι σαν τους περισσότερους ανθρώπους, που νιώθουν ένοχοι εξαιτίας όλων αυτών των «πρέπει» που δεν διεκπεραίωσαν, τότε αυτό είναι όχι μόνο κακό για την ψυχική και σωματική σου υγεία αλλά και άδικο για σένα.

Όλοι γνωρίζουμε τη γκρινιάρικη φωνή μέσα μας που μας λέει ότι είμαστε ανεπαρκείς και μας θυμίζει τις αποτυχίες μας. Μερικές φορές ακούμε μια φωνή που μας προειδοποιεί να μην κάνουμε μεγαλεπήβολα σχέδια, να μη στοχεύουμε πολύ ψηλά ή να μην είμαστε τόσο σίγουροι για τον εαυτό μας. Ο «εσωτερικός κριτής» είναι αποτέλεσμα των εμπειριών μας και εξαρτημένης μάθησης.