Αυτή η ανθρώπινη ύπαρξη είναι ένας ξενώνας.
Κάθε πρωί, μια νέα άφιξη.... Μια χαρά, μια κατάθλιψη, μια κακία....
Μια στιγμιαία συνειδητοποίηση έρχεται σαν ένας απρόσμενος επισκέπτης.
Καλωσορίστε τα και φιλοξενήστε τα όλα!
Ακόμα κι αν είναι ένα πλήθος θλίψεων, που βίαια σαρώνουν το σπίτι σας και το αδειάζουν....
Ακόμη κι έτσι, τιμήστε κάθε επισκέπτη.
Μπορεί να σας κάνει χώρο για κάποια νέα χαρά.
Τη μαύρη σκέψη, την ντροπή, την κακία, συναντήστε τα όλα στην πόρτα με γέλιο.
Και προσκαλέστε τα μέσα.
Να είστε ευγνώμονες για όποιον έρχεται, επειδή καθένας στάλθηκε ως ένας οδηγός από κάπου, πέρα από μας.....
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ποίημα του Jalāl ad-Dīn Muhammad Rūmī (1207- 1273)