Μια μικρή κόκκινη κότα

Μια μικρή κόκκινη Κότα βρισκόταν στον κήπο με τα κοτοπουλάκια της, όταν βρήκε μερικά σπυριά σιτάρι.

«Ποιος θα με βοηθήσει να σπείρω αυτό το σιτάρι;» ρώτησε.

“Όχι εγώ», είπε η Πάπια

“Όχι εγώ», είπε η Χήνα.

«Τότε θα τα σπείρω μόνη μου» είπε η μικρή κόκκινη Κότα.

Τα σπυριά φύτρωσαν, έγιναν στάχυα, ωρίμασαν και η μικρή κόκκινη Κότα ρώτησε:

«Ποιος θα με βοηθήσει να θερίσω το σιτάρι;»

«Όχι εγώ», είπε η Πάπια

«Όχι εγώ», είπε η Χήνα.

«Τότε θα το θερίσω μόνη μου», δήλωσε η μικρή κόκκινη Κότα.

Όταν τελείωσε το θερισμό, ρώτησε:

«Ποιος θα με βοηθήσει να πάω το σιτάρι στο μύλο;»

«Όχι εγώ», είπε η Πάπια

«Όχι εγώ», είπε η Χήνα.

«Τότε θα το πάω μόνη μου», έκανε η μικρή κόκκινη Κότα.

Όταν γύρισε από το μύλο, η μικρή κόκκινη Κότα ρώτησε:

«Ποιος θα με βοηθήσει να ζυμώσω το ψωμί;»

«Όχι εγώ», είπε η Πάπια

«Όχι εγώ», είπε η Χήνα.

«Τότε θα το ζυμώσω μόνη μου», αποκρίθηκε η μικρή κόκκινη Κότα.

Όταν ζύμωσε και έψησε το ψωμί, η μικρή κόκκινη Κότα ρώτησε:

«Ποιος θέλει να φάει απ’ αυτό το ωραίο ψωμί;»

«Εγώ!» είπε η Πάπια

«Εγώ!» είπε η Χήνα.

«Όχι, θα το φάω μόνη μου με τα κοτοπουλάκια μου», είπε η μικρή κόκκινη Κότα.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Από το βιβλίο του Χρήστου Μαγγούτα, “Η σοφία των λαών”.