Μια μικρή κόκκινη Κότα βρισκόταν στον κήπο με τα κοτοπουλάκια της, όταν βρήκε μερικά σπυριά σιτάρι.
«Ποιος θα με βοηθήσει να σπείρω αυτό το σιτάρι;» ρώτησε.
“Όχι εγώ», είπε η Πάπια
“Όχι εγώ», είπε η Χήνα.
«Τότε θα τα σπείρω μόνη μου» είπε η μικρή κόκκινη Κότα.
Τα σπυριά φύτρωσαν, έγιναν στάχυα, ωρίμασαν και η μικρή κόκκινη Κότα ρώτησε:
«Ποιος θα με βοηθήσει να θερίσω το σιτάρι;»
«Όχι εγώ», είπε η Πάπια
«Όχι εγώ», είπε η Χήνα.
«Τότε θα το θερίσω μόνη μου», δήλωσε η μικρή κόκκινη Κότα.
Όταν τελείωσε το θερισμό, ρώτησε:
«Ποιος θα με βοηθήσει να πάω το σιτάρι στο μύλο;»
«Όχι εγώ», είπε η Πάπια
«Όχι εγώ», είπε η Χήνα.
«Τότε θα το πάω μόνη μου», έκανε η μικρή κόκκινη Κότα.
Όταν γύρισε από το μύλο, η μικρή κόκκινη Κότα ρώτησε:
«Ποιος θα με βοηθήσει να ζυμώσω το ψωμί;»
«Όχι εγώ», είπε η Πάπια
«Όχι εγώ», είπε η Χήνα.
«Τότε θα το ζυμώσω μόνη μου», αποκρίθηκε η μικρή κόκκινη Κότα.
Όταν ζύμωσε και έψησε το ψωμί, η μικρή κόκκινη Κότα ρώτησε:
«Ποιος θέλει να φάει απ’ αυτό το ωραίο ψωμί;»
«Εγώ!» είπε η Πάπια
«Εγώ!» είπε η Χήνα.
«Όχι, θα το φάω μόνη μου με τα κοτοπουλάκια μου», είπε η μικρή κόκκινη Κότα.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Από το βιβλίο του Χρήστου Μαγγούτα, “Η σοφία των λαών”.