Η μητέρα μου με είχε στείλει σε μια τρίμηνη καλοκαιρινή κατασκήνωση με έναν αθλητικό σύλλογο. Ήμασταν δεκαπέντε μαθητές και ο εκπαιδευτής μας. Η κατασκήνωση ήταν ψηλά στα βουνά, περιτριγυρισμένη με ψηλά πεύκα.
Ψυχολόγος Υγείας (MSc)
Σωματική & Gestalt Ψυχοθεραπεύτρια (ECP)
Η μητέρα μου με είχε στείλει σε μια τρίμηνη καλοκαιρινή κατασκήνωση με έναν αθλητικό σύλλογο. Ήμασταν δεκαπέντε μαθητές και ο εκπαιδευτής μας. Η κατασκήνωση ήταν ψηλά στα βουνά, περιτριγυρισμένη με ψηλά πεύκα.
Θυμήθηκα κάποιο πρωί, που είχα πετύχει σ’ ένα πεύκο ένα κουκούλι πεταλούδας, τη στιγμή που έσκαζε το τσόφλι κι ετοιμάζουνταν η μέσα ψυχή να προβάλει. Περίμενα, αργούσε κι εγώ βιαζόμουν. Έσκυψα τότε απάνω της κι άρχισα να τη ζεσταίνω με την ανάσα μου.
Κάποτε, δυο άντρες μπήκαν σε μια βάρκα και βγήκαν στον ωκεανό. Κάποια στιγμή, ο ένας άρχισε να ανοίγει μια τρύπα στον πάτο της και ο άλλος κατάπληκτος του φώναξε: «Τι κάνεις; Σταμάτα αμέσως να τρυπάς τη βάρκα!».
Ένας σκιτσογράφος έφτιαχνε σχέδια για να εμψυχώσει την άρρωστη γυναίκα του. Το αποτέλεσμα είναι τρυφερό, συγκινητικό και αισιόδοξο. Ο σκιτσογράφος Ronald Searle, που πέθανε πριν κάποιο καιρό, εκτός από καλός καλλιτέχνης ήταν και καλός άνθρωπος.
«Σεβαστή μου. Αμέλησα να σου γράψω για μεγάλο διάστημα. Πώς είσαι αδερφή μου; Το Κίι θα πρέπει να ΄ναι κι αυτό ετούτη την εποχή μάλλον κρύο. Εδώ κάθε μέρα το θερμόμετρο πέφτει πάνω από εικοσιπέντε βαθμούς υπό το μηδέν και τα παράθυρα των σπιτιών είναι θολά από την πάχνη.
Μπήκαμε, με τη γυναίκα μου, στο σαλόνι. Μύριζε υγρασία και αποσύνθεση. Μόλις ανάψαμε τα φώτα, εκατομμύρια ποντίκια και αρουραίοι, που δεν είχαν αντικρίσει το φως για εκατό χρόνια τώρα, πήδηξαν προς όλες τις κατευθύνσεις.
Μια γριούλα πέρασε...
Στάθηκε, ανασήκωσε απ’ το καλάθι που κρατούσε μερικά συκόφυλλα που το σκέπαζαν, διάλεξε και με φίλεψε δυο σύκα...
Μια μέρα ήρθε ένας ξένος στο χωριό. Στάθηκε στην πλατεία και ξετύλιξε ένα πανό Έγραφε “Κοινωνική Κουζίνα – Ο Άλλος Άνθρωπος”. Έστρωσε ένα τσουκάλι στη φωτιά κι έπιασε να μαγειρεύει.
Τον πιο παλιό καιρό ζούσε εδώ μία κοινότητα Ανθρώπων. Γύρω απ ’τις τρεις μεριές του οικισμού, ήταν το Μαύρο Δάσος. Και από την τέταρτη, η απέραντη στέπα. Για πολύ καιρό ο ήλιος έλαμπε και ο ουρανός ήταν γαλάζιος, και έτσι οι Άνθρωποι ήταν γενναίοι και ευτυχισμένοι.
Χρησιμοποιούμε cookies για την εύρυθμη λειτουργία της ιστοσελίδας και την καλύτερη εμπειρία σας. Συνεχίζοντας την περιήγηση στην ιστοσελίδα μας, αποδέχεστε τη χρήση Cookies, την Πολιτική Απορρήτου και τους Όρους Χρήσης.